Perła piękna „inaczej”... • AUTOart Subaru Impreza S7 WRC, Monte-Carlo 2001

Każdy kolekcjoner dąży do posiadania perły w swojej kolekcji. Czegoś znacząco wyróżniającego się, błyszczącego na tle reszty, ideału... Dziś zaprezentuję Wam moją świeżo nabytą perełkę.

Czemu więc w tytule napisałem, że jest piękna „inaczej”? Bo niestety powszechna opinia mówi, że model S7 jest najbrzydszą generacją kultowej Imprezy. Cóż, uczciwie trzeba przyznać, że wyróżnia się na tle pozostałych generacji. Wszystko przez budzące kontrowersje, agresywnie wyglądające reflektory. Jednak to dzięki nim auto ma w sobie to coś. Albo się je kocha, albo nienawidzi. Nie ma nic po środku. Ja zdecydowanie należę do tego pierwszego obozu, ponieważ „robalooka” (z ang. Bug-Eye) od zawsze bardzo mi się podobała, szczególnie w wersji WRC.

AUTOart Subaru Impreza S7 WRC '01, Rajd Monte-Carlo 2001: Richard Burns / Robert Reid

Impreza S7 na rajdowych oesach pojawiała się przez dwa lata i w tym czasie zapewniła Richardowi Burnsowi tytuł Rajdowego Mistrza Świata w 2001 roku. Brytyjczyk postawił wówczas na spokojną jazdę i pewne dojeżdżanie do mety. Mimo tylko jednej wygranej na koncie, w generalce zdołał pokonać ówczesne talenty — Colina McRae i Tommiego Mäkinena. Co ciekawe, Brytyjczyk zdobył w tamtym sezonie zaledwie 44 punkty. Więcej na temat sezonu 2001 znajdziecie w tym wpisie.

Impreza podczas ciasnego odcinka rajdu Monte-Carlo '01, źródło

Miniaturkę produkcji AUTOartu udało mi się kupić, korzystając z dość nietypowej okazji. W tym miejscu należy nadmienić, że Impreza S7 WRC, podobnie jak inne auta z sezonu 2001, posiadała tylko jedno lusterko — po stronie kierowcy. Model ktoś wystawił na eBayu za bardzo niską kwotę, oznaczając w dodatku jako uszkodzony. W opisie znalazłem informację, jakoby brakowało lusterka (missing rearview mirror). Po dokładnym zapoznaniu się ze zdjęciami, okazało się, że jedno lusterko jest na swoim miejscu. Innych wad również nie znalazłem, więc wszystko było w porządku. Od razu dokonałem zakupu, bo nie wziąć go za tamtą 9 GBP, byłoby kompletną głupotą. Autko dotarło do mnie z ojczystego kraju jego kierowcy, czyli Wielkiej Brytanii.

O modelu nie da się złego słowa powiedzieć. Wszystko jest tutaj perfekcyjne: sylwetka samochodu, przepiękny lakier, idealnie nałożone kalkomanie... Ale po kolei, zacznijmy od przodu. W oczy rzuca się świetna atrapa chłodnicy oraz reflektory oklejone folią imitującą włókno węglowe. Za to należy się duży plus, ponieważ miniatury innych producentów mają je po prostu pomalowane na czarno. Wszystkie światła, włączając soczewki i obrysy, wyglądają jak prawdziwe — nie ma mowy o widocznych mocowaniach, czy prześwitywaniu. Na masce znajdziemy charakterystyczne dla Subaru wloty powietrza. Ponadto pierwszy raz spotkałem się z tym, że model ma na niej prawdziwe zaczepy. Nawet HPI używało jedynie kalkomanii, a w tym AUTOarcie odlano je osobno z plastiku.

Patrząc na bok samochodu, ujrzymy piękną, rasową linię nadwozia. Świetnie odwzorowano całe malowanie Subaru World Rally Team. Tu się zatrzymam na moment. Tylko spójrzcie, jak precyzyjnie kalkomanie wpasowują się w każdą wnękę. Coś niesamowitego... Zadbano oczywiście także o koła, które klasycznie dla Subaru, mają złotą barwę. Kryją za sobą szczegółowe tarcze hamulcowe z zaciskami. Jako ciekawostkę dodam, że tutaj zgodnie z rzeczywistością, tarcze się kręcą, a klocki pozostają w miejscu. Kolejną z cech charakterystycznych AUTOartu są skrętne przednie koła. Tył auta nie odstaje od reszty, serwując nam ładne reflektory oraz ogromny spoiler.

Oglądając zdjęcia, przyjrzycie się wnętrzu i podwoziu. To tu skrywa się prawdziwy kunszt producenta. W środku modelu znajdziemy osobno wykonane pasy, w pełni odwzorowany kokpit, włącznie z jasną tapicerką i zegarami, gaśnicę, czy koło zapasowe za fotelami, które jest spięte pasami (!). Na spodzie modelu wydech biegnie od silnika aż po tylny zderzak, omijając całą, szczegółową belkę. Jeśli spojrzymy pod odpowiednim kątem, to zauważymy nawet sprężyny nałożone na amortyzatory.

Miniaturą jestem absolutnie zachwycony. Wpis ten edytuję półtora roku po jego opublikowaniu, a ta Impreza robi na mnie dalej tak samo wielkie wrażenie. Każdemu mogę ją polecić, a moje słowa na pewno potwierdzi Szymon z Muzeum 1:43, któremu podczas sesji model tak się spodobał, że znalazł się również w jego kolekcji (link do wpisu). A Wy co sądzicie o robalu? Podoba się wam ta wersja? Dajcie znać w komentarzach. Teraz już dziękuję za uwagę i zapraszam do zapoznania się ze zdjęciami. Pozdrowienia!